Excursies / Activiteiten extra muros
Latente vermogens in de mens - 2 april 2022
Voordracht in ITC Naarden
Van links naar rechts: Wim Leys, Henk Blezer, Arend Heijbroek, Hans Gerding en Christian Vandekerkhove
|
In onze activiteiten extra-muros, hadden we op zaterdag 2 april 2022 een interessante studiedag in de Besant Hall Naarden.
Het betrof een gezamenlijke dag van de Theosofische Vereniging in Nederland en het Internationaal Theosofische Centrum (ITC). Deze dag was een onderdeel van de reeks “Latente Vermogens in de Mens”. Na een welkomstwoord van gastheer Arend Heijbroek kwamen in de loop van de dag vier verschillende sprekers aan de beurt, afgewisseld met koffiepauzes en lunchtijd. De eerste spreker was Wim Leys, voorzitter van de Theosofische Vereniging in Nederland. Zijn heldere bijdrage ging over een theosofische visie van de periode tussen de dood en de nieuwe geboorte. Volgende gast was Dr. Henk Blezer, wetenschappelijk onderzoeker over het Boeddhisme in India en Tibet, met als subspecialiteit de Bonpo religie. Hij heeft ons op boeiende wijze onderhouden over de bardo’s of tussenstaten, als angstaanjagende afgrond en kans. |
Na de lunch kwam Prof. Dr. Em. Hans Gerding aan de beurt, die jarenlang de Prokosleerstoel bezette over Metafysica in de geest van de Theosofie aan de Universiteit van Leiden.
Hij bracht ons een wetenschappelijk ondersteunde bijdrage over Ervaringen van contact met overleden dierbaren. De laatste spreker was Christian Vandekerkhove, docent theosofie, parapsychologie, hylisch pluralisme en vrijmetselarij aan de Faculteit voor Vergelijkende Godsdienstwetenschappen (FVG). Zijn bijdrage ging over het gebeuren in de onzichtbare werelden tijdens de periode van de zwangerschap en de geboorte, gebaseerd op het boekje van Geoffrey Hodson, vergeleken met andere onderzoekers. Alle bijdragen waren geïllustreerd met sprekende Power Point presentaties. Op zaterdag 1 oktober 2022 wordt eveneens in de Besant Hall het volgende luik georganiseerd van de “Latente vermogens in de mens”, met als titel: “Het boven natuurlijke”. We hopen opnieuw met een delegatie van Loge Open Paradigma aanwezig te zijn! |
|
|
|
Latente vermogens in de mens - 11 december 2021
|
DOOR DE HUIDIGE CORONAMAATREGELEN IN NEDERLAND EN BELGIE GAAT DEZE ACTIVITEIT NIET DOOR.
DE VOORDRACHT WORDT VERPLAATST NAAR HET VOORJAAR. |
Voordracht in ITC NaardenSpreker: Christian Vandekerhove
Onderwerp: Magie en Berscherming: de engelenkracht en het onzichtbare Wanneer: 11 december om 10u35 Waar; Besant Hall, Meentweg 9, 1411 GR Naarden Inschrijven verplicht! U kan het inschrijfformulier downloaden via de volgende link: Internationaal Theosofisch Centrum Naarden |
|
|
Gelieve de maatregelen in verband met de coronapandemie grondig te bestuderen en u tijdig van de nodige documenten te voorzien.
Voor alle info: https://diplomatie.belgium.be/nl/Diensten/Op_reis_in_het_buitenland/reisadviezen/nederland |
100ste verjaardag van het Internationaal Parapsychologisch Instituut in Parijs - 6 juli 2019
|
Op zaterdag 6 juli 2019 zijn we met een delegatie van Loge Open Paradigma naar Parijs getrokken voor de tentoonstelling ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van het Institut Métapsychique International. Aanwezig waren Lieve Vissers, Christian Vandekerkhove en sympathisant Joris Claes. 
Charles Richet (1850-1935)
Het IMI werd opgericht door zakenman Jean Meyer en de artsen Gustave Geley en Rocco Santoliquido. Santoliquido werd eerste president (1919-1930) en werd hierin opgevolgd door Nobelprijswinnaar Fysiologie Prof. Charles Richet (1930-1935). Het motto van het Instituut is: “Wij geloven niet in het paranormale. Wij bestuderen het.” Inderdaad bestaat het huidige bestuur uit artsen, informatici, psychologen, enz.
Het Instituut is ook een uitgebreide bibliotheek rijk, met de klassiekers en studies uit de parapsychologie. |
Even het Institut Métapsychique International (IMI) voorstellen. In 1882 werd in Londen de Society for Psychical Research (SPR) opgericht door een aantal wetenschappers, uit protest omdat ze hun wetenschappelijke experimenten over paranormale onderwerpen niet gepubliceerd kregen in de officiële wetenschappelijke tijdschriften. Hetzelfde probleem bestond zowat overal en dit initiatief kreeg haar navolging in andere landen. Zo werd in 1885 in de VS de American Society for Psychical Research opgericht en in Nederland, door George Zorab, in 1920 de Studievereniging voor Psychical Research. Een jaar eerder, in 1919, werd in Parijs het Institut Métapsychique International opgericht. 
Rocco Santoliquido (1854-1930)
|
Gipsafdruk van fantoomhanden
|
In het collectieve geheugen van wie in het paranormale geïnteresseerd is, zal het IMI steeds verbonden blijven met de beroemde gipsafdrukken van fantoomhanden, waar we nog op zullen terugkomen.
De 100ste verjaardag van het Instituut werd gevierd met twee congressen in Parijs (een Frans en een internationaal), waarvan een studiedag toch 170 deelnemers kende. Daarnaast was er een tentoonstelling van bijzondere archiefstukken en objecten. Het was deze tentoonstelling die ons die dag naar Parijs lokte. Deze tentoonstelling, getiteld L’Au-delà Incarné: Médiumnité, Art et Métapsychique (Gene Zijde tot vlees geworden: Mediumschap, Kunst en Parapsychologie), ging door in de lokalen van de kunstgalerij Art Absolument, 11 rue Louise Weiss, Paris 13e. Laat ons even stilstaan bij de voornaamste objecten: |
1.Mediamieke tekeningen
Mediamieke kunst werd en wordt nog steeds in verschillende landen bestudeerd door parapsychologen, psychologen en psychiaters. Het spreekt voor zich dat deze onderzoekers genoemde verschijnselen elk op een verschillende manier zullen verklaren, van bedrog, via zelfbedrog en het onderbewustzijn tot spiritistisch! Het gaat over kunstwerken die niet in een normale bewustzijnstoestand geproduceerd werden en waarvan het vaak onmogelijk zou zijn dat ze door die persoon in normale omstandigheden zouden kunnen voortgebracht worden. Bekende mediamieke kunstenaars zijn Augustin Lesage, Fernand Desmoulin, Hélène Smith, Wim Gmelig Meijling, Rosemary Brown en anderen.
Ik neem Rosemary Brown en Gmelig Meijling even als voorbeeld, omdat deze namen bij het grotere publiek wellicht beter gekend zijn dan de anderen uit het rijtje.
Rosemary Brown (1916-2001) was een Engels medium dat meende contact te hebben met overleden componisten.
Ze was inderdaad in staat om muziekstukken op de piano te spelen, die ver boven haar muzikale begaafdheid en –opleiding stonden. Door kenners kan worden bevestigd dat deze stukken van de hand hadden kunnen zijn van de vermeende componisten aan gene zijde. Zo kwamen er stukken door van Liszt, Chopin, Bach, Rachmaninov, Schubert, Debussy, Schumann, Grieg en zoals geweten, de 10de en 11de symfonie van Beethoven.
In haar voordeel kan worden gezegd dat ze als kind reeds blijk gaf van paranormale vermogens en bovendien uit een paranormaal begaafd gezin kwam. (verdere lectuur: “De componisten schrijven voort” en “Gisteren sprak ik Beethoven”)
Wim Gmelig Meijling (1913-1975) was een Nederlandse helderziende en medium. Hij was tevens een van de pioniers van Kirlianfotografie in Europa. Zijn schilderijen zijn van zeer verschillende stijl en dragen ook verschillende handtekeningen!
Toen ik hem op het einde van zijn leven bezocht aan het Kerkplein in Bloemendaal, in het voorjaar van 1974, kreeg ik een rondleiding in zijn woning. Hijzelf was net herstellende van een hartinfarct en sprak niet veel.
Zijn echtgenote en zoon Dono Gmelig Meijling gaven toelichtingen bij zijn zelfgemaakt Kirliantoestel en zijn kunstwerken.
Zijn schilderijen werden van gene zijde doorgegeven en hij schilderde ze snel en automatisch.
Via helderhorendheid kreeg hij vaak de symboliek gedicteerd, die hij dan uittikte en bij het schilderij hing. Ook maakte hij paraffine sculpturen, die mediamiek doorgegeven zijn. Een tank met paraffine werd zo heet opgewarmd dat je er nauwelijks je handen in kunt steken. In trance stak hij daar zijn handen in en zijn vingers werden geleid om er figuren in te boetseren. In zijn wachtkamer stond zo’n tafereel uitgestald met 102 menselijke figuren, opgesteld in een decor met trappen en platforms.
Een uitbeelding van een fase uit de evolutie van de mens. (verdere lectuur: Gmelig Meijling: De aura, uitstraling van mens, dier, plant een steen, Bres nr. 42 en mijn artikel “Op bezoek bij…” in “De Braidkring, 1ste jaargang nr. 5, mei 1974.
Nota: de in dat tijdschrift gehanteerde progressieve spelling is niet van mijn hand maar van de eindredacteur!)
Terug naar de tentoonstelling:
1.1.Mediamieke tekeningen van Fernand Desmoulin
Fernand Desmoulin (1853-1914) was een Frans kunstenaar en mediamiek tekenaar. Hij was onder meer bevriend met Emile Zola. Daarnaast werd hij gedecoreerd met het Franse Legioen van Eer.
Hij gaf zijn geneeskundestudies op om zich toe te leggen op de kunst. Wellicht door het vroege overlijden van zijn eerste echtgenote richtte hij zich tot het spiritisme, dat een tijd van invloed zou zijn op zijn kunst.
Hij was eigenlijk begonnen met automatisch schrift, maar de hand die de zijne leidde, begon tekeningen te maken!
Van 1900 tot 1902 maakt hij op deze manier een aantal “doorgegeven” tekeningen.
Bij de grotten van de Abdij van Brantôme in de Périgord, die in de 8ste eeuw door de Benedictijnermonniken werden gegraven, richtte zijn laatste echtgenote een museum voor hem op, dat nog steeds toegankelijk is.
1.2.Mediamieke tekeningen van Augustin Lesage
Augustin Lesage (1876-1954) was eveneens een Frans mediamiek kunstenaar. Net als de vorige wordt zijn werk gerekend tot de “Art Brut”, de kunst die door eigen keuze of door onvermogen als totaal ongeschoold overkomt. Zijn volledig oeuvre omvat 800 schilderijen.
Hij was geboren in de mijnstreek in het noorden van Frankrijk in een mijnwerkersfamilie en ging na zijn lagere school zelf de mijnen in. Op een dag, toen hij diep in de mijn zat – hij was toen ongeveer 35 jaar oud – hoorde hij een stem die hem zei: “Vandaag is er geen sprake meer van tekeningen, maar van schilderijen. Wees niet bevreesd en volg onze raadgevingen. Op een dag zul je schilder zijn en je schilderijen zullen onderworpen worden aan wetenschappelijk onderzoek. In het begin zul je dit belachelijk vinden. Wij zullen via uw hand schilderen. Tracht niet te begrijpen. Volg goed onze raadgevingen. Eerst zullen wij u via schrift de naam van de penselen en de kleuren opgeven die je zult moeten kopen bij Mijnheer Poriche in Lillers.”
Hij volgt de raad en begint te schilderen. Zijn eerste werk wordt een schilderij van 9 m², zonder enige vorm van plan uitgevoerd door een onzichtbare hand die de zijne leidt.
Als we de beschreven verschijnselen bekijken vanuit de parapsychologie, zijn er alvast drie verschillende verklaringen mogelijk:
-Fraude, wat gezien het groot aantal getuigen heel onwaarschijnlijk is.
-De Spiritistische Hypothese, die zegt dat deze fenomenen worden veroorzaakt door overledenen of niet-menselijke wezens uit Gene-Zijde. Deze verklaring wordt meestal aanvaard door gelovige mensen of personen die een esoterisch wereldbeeld aankleven.
-De Animistische Hypothese, die een verklaring gaat zoeken in het onbewuste van de proefpersoon. Hier zal de materialistische onderzoeker veelal naar grijpen als hij de fraudehypothese heeft kunnen uitschakelen. De zogenaamde geesten of overledenen zijn voor hem dan niets anders dan onbewuste afsplitsingen van de persoonlijkheid van het medium. Een klassiek voorbeeld hiervan zijn de befaamde Mahatma Brieven van H.P.Blavatsky. De Meesters Morya en Koot Humi zouden – volgens deze interpretatie -“slechts” afsplitsingen zijn van haar persoonlijkheid. In haar voordeel spreekt natuurlijk het Vernon Harrison Rapport, weerlegging van het Hodgson Rapport. Harrison, een vervalsingsdeskundige van wereldformaat, ontdekte in de Mahatma Brieven een significante anomalie. Normaal gesproken, als je met pen en inkt een brief schrijft, dan krast de pen in het oppervlak van het papier en het papier zuigt een beetje van de inkt op. Geen van beide verschijnselen was merkbaar toen hij de brieven onder de mikroskoop bekeek. Het leek hem dat de brieven waren geproduceerd via een techniek te vergelijken met een telefax, die eind 19de eeuw natuurlijk nog helemaal niet bedacht was!
Nog andere bezwaren tegen de animistische hypothese bij deze verklaringen:
-De gemaakte tekeningen of schilderijen zijn van veel hogere kwaliteit dan de normale begaafdheid van het medium.
-De muziekstukken van Rosemary Brown zijn van veel hogere moeilijkheidsgraad dan haar muzikale kennis. Bovendien zijn ze volledig in de stijl van de componisten, door wie zij meent dat ze gedicteerd werden.
-Veel mededelingen die verkregen worden via automatisch schrift of diep-trance bevatten feiten die het medium onmogelijk kon weten.
(verdere lectuur: mijn boek Paranormaal zijn we allemaal 4de druk, Vernon Harrison: HPB en de SPR)
Mediamieke kunst werd en wordt nog steeds in verschillende landen bestudeerd door parapsychologen, psychologen en psychiaters. Het spreekt voor zich dat deze onderzoekers genoemde verschijnselen elk op een verschillende manier zullen verklaren, van bedrog, via zelfbedrog en het onderbewustzijn tot spiritistisch! Het gaat over kunstwerken die niet in een normale bewustzijnstoestand geproduceerd werden en waarvan het vaak onmogelijk zou zijn dat ze door die persoon in normale omstandigheden zouden kunnen voortgebracht worden. Bekende mediamieke kunstenaars zijn Augustin Lesage, Fernand Desmoulin, Hélène Smith, Wim Gmelig Meijling, Rosemary Brown en anderen.
Ik neem Rosemary Brown en Gmelig Meijling even als voorbeeld, omdat deze namen bij het grotere publiek wellicht beter gekend zijn dan de anderen uit het rijtje.
Rosemary Brown (1916-2001) was een Engels medium dat meende contact te hebben met overleden componisten.
Ze was inderdaad in staat om muziekstukken op de piano te spelen, die ver boven haar muzikale begaafdheid en –opleiding stonden. Door kenners kan worden bevestigd dat deze stukken van de hand hadden kunnen zijn van de vermeende componisten aan gene zijde. Zo kwamen er stukken door van Liszt, Chopin, Bach, Rachmaninov, Schubert, Debussy, Schumann, Grieg en zoals geweten, de 10de en 11de symfonie van Beethoven.
In haar voordeel kan worden gezegd dat ze als kind reeds blijk gaf van paranormale vermogens en bovendien uit een paranormaal begaafd gezin kwam. (verdere lectuur: “De componisten schrijven voort” en “Gisteren sprak ik Beethoven”)
Wim Gmelig Meijling (1913-1975) was een Nederlandse helderziende en medium. Hij was tevens een van de pioniers van Kirlianfotografie in Europa. Zijn schilderijen zijn van zeer verschillende stijl en dragen ook verschillende handtekeningen!
Toen ik hem op het einde van zijn leven bezocht aan het Kerkplein in Bloemendaal, in het voorjaar van 1974, kreeg ik een rondleiding in zijn woning. Hijzelf was net herstellende van een hartinfarct en sprak niet veel.
Zijn echtgenote en zoon Dono Gmelig Meijling gaven toelichtingen bij zijn zelfgemaakt Kirliantoestel en zijn kunstwerken.
Zijn schilderijen werden van gene zijde doorgegeven en hij schilderde ze snel en automatisch.
Via helderhorendheid kreeg hij vaak de symboliek gedicteerd, die hij dan uittikte en bij het schilderij hing. Ook maakte hij paraffine sculpturen, die mediamiek doorgegeven zijn. Een tank met paraffine werd zo heet opgewarmd dat je er nauwelijks je handen in kunt steken. In trance stak hij daar zijn handen in en zijn vingers werden geleid om er figuren in te boetseren. In zijn wachtkamer stond zo’n tafereel uitgestald met 102 menselijke figuren, opgesteld in een decor met trappen en platforms.
Een uitbeelding van een fase uit de evolutie van de mens. (verdere lectuur: Gmelig Meijling: De aura, uitstraling van mens, dier, plant een steen, Bres nr. 42 en mijn artikel “Op bezoek bij…” in “De Braidkring, 1ste jaargang nr. 5, mei 1974.
Nota: de in dat tijdschrift gehanteerde progressieve spelling is niet van mijn hand maar van de eindredacteur!)
Terug naar de tentoonstelling:
1.1.Mediamieke tekeningen van Fernand Desmoulin
Fernand Desmoulin (1853-1914) was een Frans kunstenaar en mediamiek tekenaar. Hij was onder meer bevriend met Emile Zola. Daarnaast werd hij gedecoreerd met het Franse Legioen van Eer.
Hij gaf zijn geneeskundestudies op om zich toe te leggen op de kunst. Wellicht door het vroege overlijden van zijn eerste echtgenote richtte hij zich tot het spiritisme, dat een tijd van invloed zou zijn op zijn kunst.
Hij was eigenlijk begonnen met automatisch schrift, maar de hand die de zijne leidde, begon tekeningen te maken!
Van 1900 tot 1902 maakt hij op deze manier een aantal “doorgegeven” tekeningen.
Bij de grotten van de Abdij van Brantôme in de Périgord, die in de 8ste eeuw door de Benedictijnermonniken werden gegraven, richtte zijn laatste echtgenote een museum voor hem op, dat nog steeds toegankelijk is.
1.2.Mediamieke tekeningen van Augustin Lesage
Augustin Lesage (1876-1954) was eveneens een Frans mediamiek kunstenaar. Net als de vorige wordt zijn werk gerekend tot de “Art Brut”, de kunst die door eigen keuze of door onvermogen als totaal ongeschoold overkomt. Zijn volledig oeuvre omvat 800 schilderijen.
Hij was geboren in de mijnstreek in het noorden van Frankrijk in een mijnwerkersfamilie en ging na zijn lagere school zelf de mijnen in. Op een dag, toen hij diep in de mijn zat – hij was toen ongeveer 35 jaar oud – hoorde hij een stem die hem zei: “Vandaag is er geen sprake meer van tekeningen, maar van schilderijen. Wees niet bevreesd en volg onze raadgevingen. Op een dag zul je schilder zijn en je schilderijen zullen onderworpen worden aan wetenschappelijk onderzoek. In het begin zul je dit belachelijk vinden. Wij zullen via uw hand schilderen. Tracht niet te begrijpen. Volg goed onze raadgevingen. Eerst zullen wij u via schrift de naam van de penselen en de kleuren opgeven die je zult moeten kopen bij Mijnheer Poriche in Lillers.”
Hij volgt de raad en begint te schilderen. Zijn eerste werk wordt een schilderij van 9 m², zonder enige vorm van plan uitgevoerd door een onzichtbare hand die de zijne leidt.
Als we de beschreven verschijnselen bekijken vanuit de parapsychologie, zijn er alvast drie verschillende verklaringen mogelijk:
-Fraude, wat gezien het groot aantal getuigen heel onwaarschijnlijk is.
-De Spiritistische Hypothese, die zegt dat deze fenomenen worden veroorzaakt door overledenen of niet-menselijke wezens uit Gene-Zijde. Deze verklaring wordt meestal aanvaard door gelovige mensen of personen die een esoterisch wereldbeeld aankleven.
-De Animistische Hypothese, die een verklaring gaat zoeken in het onbewuste van de proefpersoon. Hier zal de materialistische onderzoeker veelal naar grijpen als hij de fraudehypothese heeft kunnen uitschakelen. De zogenaamde geesten of overledenen zijn voor hem dan niets anders dan onbewuste afsplitsingen van de persoonlijkheid van het medium. Een klassiek voorbeeld hiervan zijn de befaamde Mahatma Brieven van H.P.Blavatsky. De Meesters Morya en Koot Humi zouden – volgens deze interpretatie -“slechts” afsplitsingen zijn van haar persoonlijkheid. In haar voordeel spreekt natuurlijk het Vernon Harrison Rapport, weerlegging van het Hodgson Rapport. Harrison, een vervalsingsdeskundige van wereldformaat, ontdekte in de Mahatma Brieven een significante anomalie. Normaal gesproken, als je met pen en inkt een brief schrijft, dan krast de pen in het oppervlak van het papier en het papier zuigt een beetje van de inkt op. Geen van beide verschijnselen was merkbaar toen hij de brieven onder de mikroskoop bekeek. Het leek hem dat de brieven waren geproduceerd via een techniek te vergelijken met een telefax, die eind 19de eeuw natuurlijk nog helemaal niet bedacht was!
Nog andere bezwaren tegen de animistische hypothese bij deze verklaringen:
-De gemaakte tekeningen of schilderijen zijn van veel hogere kwaliteit dan de normale begaafdheid van het medium.
-De muziekstukken van Rosemary Brown zijn van veel hogere moeilijkheidsgraad dan haar muzikale kennis. Bovendien zijn ze volledig in de stijl van de componisten, door wie zij meent dat ze gedicteerd werden.
-Veel mededelingen die verkregen worden via automatisch schrift of diep-trance bevatten feiten die het medium onmogelijk kon weten.
(verdere lectuur: mijn boek Paranormaal zijn we allemaal 4de druk, Vernon Harrison: HPB en de SPR)
2.Gipsafdrukken van fantoomhanden
In 1920 deed de Franse arts en parapsycholoog Dr. Gustave Geley (1868-1924) met de Poolse bankier en medium Franek Kluski (1873-1943) een aantal experimenten die een klassiek casus zouden worden in de geschiedenis van de parapsychologie.
Kluski was in staat om ectoplasmen te produceren. Dit zijn ijle, amorfe stoffelijke slierten of duidelijk omlijnde vormen die door een medium worden uitgestoten via de lichaamsopeningen.
Dit verschijnsel kan naast bedrog ook worden verklaard als een deel van het etherisch dubbel van het medium dat zich verdicht tot het zichtbaar en soms zelfs tastbaar en fotografeerbaar wordt.
Een andere verklaring, is dat door de wil van het medium – of van een niet stoffelijke entiteit - de omliggende etherische materie in de gewenste vorm wordt gemodelleerd.
Ectoplasmen verschijnen en verdwijnen weer tijdens spiritistische séances.
Daarom wilde Dr. Geley dat er achteraf iets tastbaars van zou overblijven.
Hij bedacht volgende techniek:
Geley nam een bak met heel warm water, waarop een dikke laag paraffine dreef. Deze paraffine werd gemerkt met een blauwe kleurstof, om zeker te zijn dat het te vormen object wel hier en nu was gemaakt en niet op voorhand door het medium voorbereid met ongemerkte paraffine. Later verving hij de blauwe kleurstof door cholesterol, wat kleurloos is, maar bij contact met zwavelzuur een rode kleur geeft.
Kluski moest nu fantoomarmen en –handen produceren en deze van op afstand in de bak met paraffine dompelen.
Wanneer hij zijn fantoomhanden er weer uithaalde, plakten deze vol met paraffine.
Deze stof vormde als het ware een dunne handschoen rond de fantoomhanden.
Deze “handschoenen” liet men dan afkoelen en – omdat ze te dun en te teer waren om te bewaren – werden ze vol gips gegoten. Dit gips is dus eigenlijk de afdruk van de fantoomhanden van Franek Kluski.
Hoe controversieel deze experimenten ook waren, is het duidelijk dat deze afgietsels niet op een “natuurlijke” manier hadden kunnen worden gevormd, omdat met een gewone mal lasnaden zouden ontstaan.
Overigens is het niet mogelijk een afgietsel in paraffine te maken van handen van vlees en bloed en de handen er uit te trekken zonder dat het afgietsel scheurt.
“Ja, we weten dat psychokinese bestaat. Maar je moet zo voorzichtig zijn – het is zo moeilijk om het te bewijzen.”
Deze woorden van Joseph Banks Rhine (1895-1980), bioloog en pionier van de parapsychologie, brengen ons meteen in het hart van de volgende uitvinding:
In 1920 deed de Franse arts en parapsycholoog Dr. Gustave Geley (1868-1924) met de Poolse bankier en medium Franek Kluski (1873-1943) een aantal experimenten die een klassiek casus zouden worden in de geschiedenis van de parapsychologie.
Kluski was in staat om ectoplasmen te produceren. Dit zijn ijle, amorfe stoffelijke slierten of duidelijk omlijnde vormen die door een medium worden uitgestoten via de lichaamsopeningen.
Dit verschijnsel kan naast bedrog ook worden verklaard als een deel van het etherisch dubbel van het medium dat zich verdicht tot het zichtbaar en soms zelfs tastbaar en fotografeerbaar wordt.
Een andere verklaring, is dat door de wil van het medium – of van een niet stoffelijke entiteit - de omliggende etherische materie in de gewenste vorm wordt gemodelleerd.
Ectoplasmen verschijnen en verdwijnen weer tijdens spiritistische séances.
Daarom wilde Dr. Geley dat er achteraf iets tastbaars van zou overblijven.
Hij bedacht volgende techniek:
Geley nam een bak met heel warm water, waarop een dikke laag paraffine dreef. Deze paraffine werd gemerkt met een blauwe kleurstof, om zeker te zijn dat het te vormen object wel hier en nu was gemaakt en niet op voorhand door het medium voorbereid met ongemerkte paraffine. Later verving hij de blauwe kleurstof door cholesterol, wat kleurloos is, maar bij contact met zwavelzuur een rode kleur geeft.
Kluski moest nu fantoomarmen en –handen produceren en deze van op afstand in de bak met paraffine dompelen.
Wanneer hij zijn fantoomhanden er weer uithaalde, plakten deze vol met paraffine.
Deze stof vormde als het ware een dunne handschoen rond de fantoomhanden.
Deze “handschoenen” liet men dan afkoelen en – omdat ze te dun en te teer waren om te bewaren – werden ze vol gips gegoten. Dit gips is dus eigenlijk de afdruk van de fantoomhanden van Franek Kluski.
Hoe controversieel deze experimenten ook waren, is het duidelijk dat deze afgietsels niet op een “natuurlijke” manier hadden kunnen worden gevormd, omdat met een gewone mal lasnaden zouden ontstaan.
Overigens is het niet mogelijk een afgietsel in paraffine te maken van handen van vlees en bloed en de handen er uit te trekken zonder dat het afgietsel scheurt.
“Ja, we weten dat psychokinese bestaat. Maar je moet zo voorzichtig zijn – het is zo moeilijk om het te bewijzen.”
Deze woorden van Joseph Banks Rhine (1895-1980), bioloog en pionier van de parapsychologie, brengen ons meteen in het hart van de volgende uitvinding:
3.De tychoskoop van Pierre Janin
De eerste generatie van dit robotje werd in 1975 ontwikkeld door de ingenieur en parapsycholoog Pierre Janin.
Daarna volgden nog verbeterde versies. Tussen 1975 en 1980 werden door Janin een 20-tal modellen ontworpen.
Later werd door ingenieur en IMI-lid Jean-Pierre Bailly een modernere versie ontwikkeld.
Maar wat is eigenlijk een tychoskoop?
Een tychoskoop is een klein, cilindervormig, rijdend toestelletje in de stijl van de rijdende schildpadjes van Norbert Wiener (1894-1964), de vader van de Cybernetica.
Maar er is een verschil: bij Wiener rijden de schildpadjes rechtdoor tot ze een hindernis tegenkomen en reageren daarop via een aangeleerd proces, bijvoorbeeld achteruitrijden en een andere richting uitgaan (terugkoppeling of feedback).
De tychoskoop rijdt willekeurig in alle mogelijke richtingen. Het woord willekeurig gebruik ik hier niet zomaar “willekeurig”!
De rijrichting en de richtingveranderingen worden bepaald door een randomgetalgenerator.
Dit is een toestel of computerprogramma dat continu randomgetallen, dus willekeurige getallen genereert.
Dit is een reeks getallen die geheel door toeval ontstaat en bijgevolg geen enkel vorm van logica bevat in haar volgorde.
Puur toeval dus.
Zonder externe invloed zal het robotje zich dus verplaatsen in rechte lijnen van 1 tot 10cm lang en dan een willekeurige draai maken op zijn eigen as en van richting veranderen, om weer 1 tot 10 cm verder te rijden.
De tychoskoop is uitgerust met een viltstift die onderaan uitsteekt en een spoor achterlaat op de ondergrond.
Denk maar aan zo’n wagentje dat de volle witte streep van de wegmarkeringen op de grond moet schilderen, maar door een dronken bestuurder gewoon stuurloos rondrijdt in plaats van een mooie rechte lijn te creëren.
Met dit spoor kan men dus perfect heel het traject van het voertuig, in casu de tychoskoop opvolgen.
Aangezien het ding gestuurd wordt door een randomgenerator, wordt de lijn op de grond verondersteld een wirwar te vormen van kriskras opeenvolgende koersveranderingen. Tot hier is alles normaal en “voorspelbaar onvoorspelbaar”.
Nu is het de bedoeling om – door de kracht van de geest – het traject van het robotje te beïnvloeden.
Als dit lukt, is het effect van psychokinese onweerlegbaar bewezen.
Dat is nu precies wat een aantal onderzoekers hebben gedaan.
Aan de Princeton Universiteit in New Jersey werd dit in het Princeton Engeneering Anomalies Research (PEAR) laboratorium met succes uitgevoerd.
(Verdere lectuur: Consciousness and the Source of Reality, by Robert Jahn and Brenda Dunne, Princeton, ICRL Press, 2011)
In Frankrijk, in zijn parapsychologisch laboratorium, heeft Ambroise Roux, tussen 1970 en 1982, de tychoskoop uitgetest op 215 personen. 40% van hen kon ontegensprekelijke anomalieën op het randomgedrag van de tychoskoop veroorzaken.
Ook bestuurd door dieren!
De eerste generatie van dit robotje werd in 1975 ontwikkeld door de ingenieur en parapsycholoog Pierre Janin.
Daarna volgden nog verbeterde versies. Tussen 1975 en 1980 werden door Janin een 20-tal modellen ontworpen.
Later werd door ingenieur en IMI-lid Jean-Pierre Bailly een modernere versie ontwikkeld.
Maar wat is eigenlijk een tychoskoop?
Een tychoskoop is een klein, cilindervormig, rijdend toestelletje in de stijl van de rijdende schildpadjes van Norbert Wiener (1894-1964), de vader van de Cybernetica.
Maar er is een verschil: bij Wiener rijden de schildpadjes rechtdoor tot ze een hindernis tegenkomen en reageren daarop via een aangeleerd proces, bijvoorbeeld achteruitrijden en een andere richting uitgaan (terugkoppeling of feedback).
De tychoskoop rijdt willekeurig in alle mogelijke richtingen. Het woord willekeurig gebruik ik hier niet zomaar “willekeurig”!
De rijrichting en de richtingveranderingen worden bepaald door een randomgetalgenerator.
Dit is een toestel of computerprogramma dat continu randomgetallen, dus willekeurige getallen genereert.
Dit is een reeks getallen die geheel door toeval ontstaat en bijgevolg geen enkel vorm van logica bevat in haar volgorde.
Puur toeval dus.
Zonder externe invloed zal het robotje zich dus verplaatsen in rechte lijnen van 1 tot 10cm lang en dan een willekeurige draai maken op zijn eigen as en van richting veranderen, om weer 1 tot 10 cm verder te rijden.
De tychoskoop is uitgerust met een viltstift die onderaan uitsteekt en een spoor achterlaat op de ondergrond.
Denk maar aan zo’n wagentje dat de volle witte streep van de wegmarkeringen op de grond moet schilderen, maar door een dronken bestuurder gewoon stuurloos rondrijdt in plaats van een mooie rechte lijn te creëren.
Met dit spoor kan men dus perfect heel het traject van het voertuig, in casu de tychoskoop opvolgen.
Aangezien het ding gestuurd wordt door een randomgenerator, wordt de lijn op de grond verondersteld een wirwar te vormen van kriskras opeenvolgende koersveranderingen. Tot hier is alles normaal en “voorspelbaar onvoorspelbaar”.
Nu is het de bedoeling om – door de kracht van de geest – het traject van het robotje te beïnvloeden.
Als dit lukt, is het effect van psychokinese onweerlegbaar bewezen.
Dat is nu precies wat een aantal onderzoekers hebben gedaan.
Aan de Princeton Universiteit in New Jersey werd dit in het Princeton Engeneering Anomalies Research (PEAR) laboratorium met succes uitgevoerd.
(Verdere lectuur: Consciousness and the Source of Reality, by Robert Jahn and Brenda Dunne, Princeton, ICRL Press, 2011)
In Frankrijk, in zijn parapsychologisch laboratorium, heeft Ambroise Roux, tussen 1970 en 1982, de tychoskoop uitgetest op 215 personen. 40% van hen kon ontegensprekelijke anomalieën op het randomgedrag van de tychoskoop veroorzaken.
Ook bestuurd door dieren!
In 1985 werd door René Peoc’h (geboren in 1958) aan de Universiteit van Nantes een thesis voor zijn doctoraat geneeskunde verdedigd, waarin hij aantoont dat ook kuikens het robotje naar zich toe kunnen laten rijden!
|
(Verdere lectuur: http://psiland.free.fr/savoirplus/theses/peoch.pdf Hier het volledige proefschrift, getiteld: Mise en évidence d’un effet de psychophysique chez l’homme et le poussin sur le tychoscope. Een Engelse tekst van zijn hand verscheen in The Journal of Parapsychology, vol. 66, no 3, 2002, p. 229 en volgende: Psychokinesis experiments with human and animal subjects upon a robot moving at random. Online samenvatting: https://go.gale.com/ps/anonymous?id=GALE%7CA107203519 ) |
|
|
4. De lichtende ladder
Dit is een eenvoudig toestel, dat doet denken aan de biofeedbacktoestellen, oude stijl. Er zijn twee kolommen lichtjes die door de kracht van de geest moeten beïnvloed worden. Tijdens het experiment ziet men aan de hoogte van de lichtkolommen de wijzigingen die men aan het toevalsmechanisme aanbrengt door de kracht van de geest. Aan het eind van de proef kan men zijn totale score aflezen. |
|
Conclusie
Veel wetenschappers hebben in de loop der jaren gelachen en gespot met de paranormale pretenties van de theosofie en aanverwante bewegingen. Uiteindelijk heeft het wetenschappelijk experiment het wetenschappelijk establishment met haar lachers en spotters ingehaald.
(Verdere lectuur: Institut Métapsychique International. Website : https://www.metapsychique.org/ en Tijdschrift : Bulletin Métapsychique)
Veel wetenschappers hebben in de loop der jaren gelachen en gespot met de paranormale pretenties van de theosofie en aanverwante bewegingen. Uiteindelijk heeft het wetenschappelijk experiment het wetenschappelijk establishment met haar lachers en spotters ingehaald.
(Verdere lectuur: Institut Métapsychique International. Website : https://www.metapsychique.org/ en Tijdschrift : Bulletin Métapsychique)
Christian Vandekerkhove
Augustin Lesage